Wednesday, July 27, 2016


آداب و رسوم عروسی در لرستان [+عکس]

آداب و رسوم عروسی در لرستان [+عکس]

چهارشنبه 26 فروردین 1394 ساعت 14:44
جام جم سرا- هنوز هم نوای دل‌انگیز کمانچه و تنبک یا سرنا و دهل را به یاد دارم. از همان کودکی به نواها و آهنگ‌های لری و لکی علاقه داشتم. فقط کافی بود از برپایی جشن عروسی در هر جای شهر باخبر می‌شدم، اگر می‌توانستم با کمک یکی از بزرگ‌ترها به تماشا و شنیدن بزم شادیانه‌های عروسی می‌رفتم. حس خوبی بود، از شنیدن نواهای لری سیر نمی‌شدم.
تصویر آداب و رسوم عروسی در لرستان [+عکس]
گوشم به ضرب‌آهنگ‌ها، ترانه‌ها و رقص‌های لری آشنا بود. بیت‌های تکرار شده ترانه‌ها را بلندبلند با نوازنده‌ها تکرار می‌کردم. به یاد دارم که در عروسی‌ها و پیشاپیش عروس، زمانی که او را به‌سوی خانه داماد می‌بردند، کسانی که او را همراهی می‌کردند ترانه «سیت‌بیارم، سیت بیارم...» را برای او نجوا می‌کردند.
اجرای رقص‌های بومی و گروهی زنان و مردان در این آیین‌ها معمول بود اما امروز دیگر نه کمانچه‌ای در کار است و نه رقص‌های محلی با لباس‌های محلی رنگارنگ و شاد. حتی رفتن به جشن‌های عروسی دیگر حال و هوای گذشته را ندارد. کمتر خانواده لری را می‌بینی که سنت‌های قدیمی را در جشن‌های عروسی دختران و پسرانشان اجرا کنند.
جشن‌های سه یا چهارروزه‌شان در یک شب جمع و جور شده آن هم در تالارهای مجلل شهر فرقی هم نمی‌کند شهرنشین باشند یا روستانشین. دیگر از خانه‌هایشان صدای ساز و دهل نمی‌آید، همه چیز مدرن شده حتی رقص‌های محلی هم به قول خودشان کمرنگ شده و جایش را به رقص‌های امروزی و بی‌محتوا داده که هیچ یک از حرکات آن معنایی ندارد.
البته این سنت‌ها به دلیل تغییر فرهنگ و سبک زندگی افراد دستخوش تغییرات شده که تنها این سنت‌ها را دچار تغییر نکرده بلکه بسیاری از سنت‌ها در جشن‌های عروسی نیز به طور کلی کنار گذاشته شده‌اند که در ادامه به گوشه‌ای از آن‌ها نیز اشاره‌ای می‌کنیم.

نوای ساز و دهل در جشن‌ها به گوش نمی‌رسد
از جهازبرون دیروز تا جهیزیه‌های امروز در گذشته‌های نه‌چندان دور، پس از پایان مراسم عروسی جهیزیه‌ای که خانواده عروس برای او تهیه کرده بودند توسط چند نفر از مردان خانواده داماد به همراه او به خانه داماد در طبق‌های بزرگ و هلهله‌کنان حمل می‌شد ولی امروز این سنت دستخوش تغییرات اساسی شده و حدود یک ماه قبل از شروع زندگی عروس و داماد جهیزیه‌ای سنگین که آن را با تمام سختی تهیه کرده‌اند به خانه خودشان می‌برند و بعد از چیدن وسایل تدارکات لازم برای برگزاری جشن عروسی را فراهم می‌کنند.

از انتخاب عروس تا «کیخایی»
لرستان با قدمتی چند هزار ساله دارای آداب و رسوم و آیین‌های سنتی فراوانی است که مراسم جشن عروسی آن‌ها نیز از این سنت‌ها کم ندارد و جذاب بودن این جشن نه تنها افراد بومی بلکه غیر بومی‌ها را نیز مجذوب خودش می‌کند.
مراسم عروسی لرها قبل از هر چیز با انتخاب عروس خانم از سوی خانواده داماد آغاز می‌شود که این مراسم به «سرنجه» معروف است که بعد از انتخاب دختر، خانواده داماد مراسم خواستگاری که به‌اصطلاح خودشان مراسم «کیخایی» را با چندین نفر از ریش‌سفیدان و افراد بزرگ طایفه خود انجام می‌دهند. البته قبل از مراسم «کیخایی» بزرگان طایفه لر با پادرمیانی و بنوعی تضمین دادن و تایید داماد در مورد خصوصیات فردی و اجتماعی وی نزد خانواده عروس می‌روند و زمانی که نظر خانواده عروس را جلب کردند، مقدمات «کیخایی» فراهم شده و خانواده و فامیل داماد پس از چند روز رسماً به خواستگاری از عروس خانم می‌روند.
هر چند دیگر مراسم «سرنجه» و «کیخایی» در میان طوایف لر رنگ باخته و مانند دیگر نقاط کشور دختر و پسر بزرگان را تنها در مرحله نهایی که همان مراسم خواستگاری است دخالت می‌دهند.

«شیربها» و صورت «سیاهه»
پس از «کیخایی» دیگر نوبت مهریه عروس خانم است که معمولاً با توافق هر دو خانواده تعیین می‌شود و مبلغی نیز به رسم خودشان به عنوان «شیربها» به مادر عروس اهدا می‌شود تا از زحمات چندساله‌اش تشکر کرده باشند.
حالا دیگر نوبت به صورت جهیزیه یا به قول خودشان «سیاهه» می‌رسد که خانواده عروس آن را از قبل آماده و به آقا داماد تحویل می‌دهند البته این سیاهه به امضای افراد فامیل حاضر در مراسم نیز می‌رسد.
در پایان مراسم بعد از خواندن چند آیه از قرآن، یک نفر از مردان فامیل داماد دست پدر عروس را به نشانه تشکر می‌بوسد و پس از آن اعلام می‌شود که عروس و داماد به صورت رسمی نامزد شده‌اند. فردای آن روز آقا داماد گوسفندی را به در خانه عروس خانم آورده و با اهدای آن رسماً از خانواده عروس تشکر می‌کند.

حنابندان سنتی فراموش‌شده
«حنابندان» از جمله سنت‌های رایج در عروسی‌هاست که مردم این دیار نیز یک شب مانده به مراسم عروسی در منزل عروس خانم این جشن را برپا می‌کنند و به نشانه خوشبختی دست و پای عروس خانم را حنا می‌گیرند و همچنین هدایایی نیز به او هدیه می‌دهند. اما این آیین دیگر مانند گذشته برگزار نمی‌شود و در بسیاری از خانواده‌ها به طور کلی فراموش شده است.

عروس برون به همراه رقص و پایکوبی
فردای حنابندان، مادر عروس حلوایی را که با روغن حیوانی تهیه کرده با مراسم خداحافظی دخترش به خانواده داماد می‌دهد و عروس را آماده رفتن به خانه خودش می‌کند. در این میان گروه‌های موسیقی شروع به نواختن می‌کنند و رقص و پایکوبی گروه‌های مختلف به همراه بازی‌های سنتی و محلی آغاز می‌شود.
به محض بلند شدن صدای ساز همه از زن و مرد گرفته تا پیر و جوان دست در دست یکدیگر داده و به قول خودشان شروع به «باختن» یا بازی کردن، می‌کنند.
معمولاً این رقص بومی با ریتمی آرام توسط نوازندگان محلی با نواختن سرنا و دهل در میان عشایر و روستاییان و کمانچه و تنبک در شهرها اجرا شده و به صورت دوپا، سه پا، شانه شکی به اوج خود می‌رسد. البته زنان نیز ترانه‌هایی را بدون همراهی ساز و تنها با هم‌آوایی یکدیگر اجرا کرده که از جمله آن‌ها می‌توان به «سیت بیارم، سیت بیارم...» و «بینابینا و برزان برزان...» اشاره کرد که هر کدام از این نواها در نوع خود شورانگیز و زیبا است.
حالا دیگر خبری از این سنت‌ها و رقص‌های محلی نیست به طوری که بسیاری از هنرمندان پیشکسوت نیز از نحوه برگزاری جشن‌های عروسی با موسیقی‌های جدید گلایه داشته و این شعرهای امروزی و بدون محتوا که در عروسی‌های لرستان می‌خوانند را در شأن مردم ندانسته و معتقدند، اگر از گروه‌های موسیقی لری اصیل در مجالس عروسی استفاده شود به حفظ موسیقی لری کمک فراوانی می‌شود.

بز برنج غذای رایج عروسی‌ها
در روز عروسی خانواده داماد غذایی که معمولاً از برنج و گوشت گوسفند تهیه می‌شود و در اصطلاح عامیانه به «بز برنج» معروف است مهیا کرده و از میهمانان پذیرایی می‌کنند. اما نوع پذیرایی نیز متفاوت با گذشته است و به رسم امروزی‌ها از میهمانان با زرشک‌پلو با مرغ به همراه یک یا دو نوع کباب پذیرایی می‌شود که مزه آن غذای دودی پز و لذیذ قبل را نمی‌دهد.

اما در پایان...
چرا این سنت‌ها و آواها و نواها در حال فراموشی است؟
به گفته کارشناسان مردم‌شناسی به این دلیل که تغییر سبک زندگی و فرهنگ مردم در گوشه و کنار کشور و همچنین اینکه نواها و سرودها به صورت سینه‌به‌سینه نقل شده و در قالب کتابی حفظ نشده‌اند و آرام‌آرام جای خود را به ترانه‌ها و خوانندگان امروزی داده‌اند. برخی از مردم‌شناسان بر این باورند که حفاظت از ترانه‌ها و سروده‌های محلی به این دقت و درستی نبوده و همچنین ممکن است برخی از شعرها به دلیل بدفهمیدن و یا فراموش‌شدن در اصالت آن‌ها تردید شده باشد.
متأسفانه برخی افراد به دلیل ندانستن دست به درهم‌ریختن بعضی از ترانه‌های لری و یا لکی زده و در شکل یا محتوا و معنای یک ترانه تغییراتی ایجاد کرده‌اند و همچنین در حرکات رقص‌ها نیز جابه‌جایی‌هایی را انجام داده‌اند که نتیجه‌اش آنچه شده که امروز شاهد آنیم. (سمیه بهمنی/ هفت)

Sunday, July 24, 2016

کوه پیمائی در لرستان و صعود به کوه رول

کوهپیمایی از سپیددشت تا بیشه پوران

وقتی ستارگان به من چشمک می زنند و گلها تبسم می کنند ، اگر کسی ديگر با من نبيند لذتی از ديدن آنهانميبرم.
                                                                               
  
  برگرفته از خامه گهربار زنده ياد نظام وفا
کوه پیمائی در لرستان و صعود به کوه رول
از سپیددشت تا بیشه پورانپنجشنبه و جمعه ۱۳و۱۴/۲/8۶ 
مبدأ: روستای کمرگپ، شهر سپیددشت
مقصد: روستای بیشه پوران
طول مسیر پیموده شده: ۳۶ کیلومتر
ارتفاع مبدأ: ۱۷۹۱ متر
ارتفاع مقصد: ۱۲۵۱ متر
بلند ترین نقطه (بالای کوه رول):  ۲۸۰۸ متر
اعضای گروه به ترتیب الفبا: حسین فکور، علی اکبر قلمی، عباس کیانی، کورش کیانی و قدرت الله موحدی

نمودار مسیر حرکت

 هر کس بهار استان لرستان را ببیند بی شک دلبسته طبیعت این استان می شود. ما که  اینطور شدیم. تقریباً دو سال پیش در اردیبهشت 84 در حد فاصل ایستگاههای سپیددشت و بیشه در مسیر راه آهن تهران-جنوب یک برنامه کوه پیمائی و کوهنوردی دو روزه داشتیم که گزارش آن را تحت عنوان صعود به کوه رباط  در این سایت داریم. امسال هم در همان حوالی ولی از مسیری متفاوت این کار را کردیم و بجای صعود به کوه رباط به کوهی به نام «رول،Rol»  صعود کردیم.
   روز چهارشنبه 12/2/86 ساعت 19 با قطار به سپیددشت رسیدیم و بلافاصله با یک وانت به روستائی به نام «کمرگپ» که در دامنه کوه رول قرار دارد رفتیم و شب را در آن روستا خوابیدیم. صبح پنجشنبه ساعت 6 صعود را شروع کردیم و پس از 1300 متر صعود، ظهر به قله رسیدیم. پس از فرود از کوه و پیمودن فراز و نشیب بسیار از کوهی به نام «هفت کوه» گذشتیم و به محلی به نام «چالاب» رسیدیم. شب را در کنار عشایر خوابیدیم و صبح جمعه به کوه پیمائی ادامه دادیم و از روستاهائی با نامهای  «تلکستان،Talkestan» و «چنار» و «چم پریان» گذشتیم تا به بیشه رسیدیم. و با دیدن آبشار بیشه پوران و رودخانه های «پسیل» و «سزار» که به دلیل بارندگی های اخیر پرآب تر از همیشه بودند خستگی از تن به در کردیم. از زیبائی های مسیر و گله و شکوفه های بسیار و انواع گلهای لاله از جمله لاله واژگون چیززیادی نمی گویم چون سعی کرده ام با عکس آنها را نشان دهم.

    
درون قطار هنگام رفتن به لرستان       مناظری از رودخانه سزار قبل و بعد از ایستگاه کشور         
    
         مسیر رودخانه سزار                در ایستگاه سپیددشت    روستای کمرگپ، آماده برای صعود
    
        در مسیر صعود                     عکس یادگاری با کوه رباط که در پشت سر قرار دارد         
    
عکس هائی از سه نوع از گلهای زیبای مسیر
    
درخت تنومند سرو کوهی     استراحتی بعد از صعود به کوه رول        منظره ای از کوه رول     
    
عکس هائی از گلهای لاله واژگون و نوعی دیگر از لاله
    
محل اقامت دومین شب    صبح روز دوم، اندکی پیش از حرکت     یکی از دره های مسیر
    
منظره ای از روستای تلکستان        عکس هائی از فرآوری کشک و قره قوروت در تلکستان      
    
   روستای چنار در نزدیکی بیشه      نمائی از بیشه در دوردست    رود پسیل و پلهای آن در بیشه   
    
عکس هائی از آبشار بیشه و پل روی رودخانه سزار در نزدیکی آبشار 
لینک دقیق منبع:  
+ نوشته شده در  ۸۷/۰۱/۰۷ساعت   توسط   |  آرشیو نظرات 

Saturday, July 16, 2016

جاده‌ای به‌سوی نابودی یگانه «گهر» آلپ ایران؛ لطفاً دست نگهدارید!

مصائب زیباترین دریاچه کوهستانی ایران

جاده‌ای به‌سوی نابودی یگانه «گهر» آلپ ایران؛ لطفاً دست نگهدارید!

2079516.jpg
شناسهٔ خبر: 3713958 - 
خرم‌آباد- دسترسی سخت به یگانه «گهر» آلپ ایران تنها دل‌خوشی زیباترین دریاچه کوهستانی کشور بود و حالا زمزمه احداث جاده نگرانی‌ها را دوچندان کرده، جاده‌ای که موجب نابودی اکوسیستم منطقه می‌شود.
خبرگزاری مهر؛ گروه استان‌ها - فاطمه حسینی: مشکلات انبوه یگانه «گهر» آلپ ایران این روزها در فصل گردشگری زیباترین دریاچه آب شیرین و کوهستانی کشور سرباز کرده است تا متولیان با بی‌تدبیری فکری برای نجات این جاذبه کم‌نظیر ملی و حتی جهانی از دریای عمیق مشکلات نداشته باشند.
روایت تلخ «گهر» نگین زیبای آلپ ایران
 در لرستان، روایت «گهر» نگین زیبای آلپ ایران حکایت گوهر زیبای خفته‌ای است در دامن برفی اشترانکوه؛ گوهری که هرساله به‌رغم میزبانی بیش از ۷۰ هزار گردشگر و طبیعت‌گرد همچنان «کاسه چه کنم» را درزمینهٔ تخریب‌های زیست‌محیطی در دست دارد.
تخریب‌های موجود در این زمینه موجب شده که شاهد روزگار تلخ  زیباترین دریاچه آب شیرین ایران باشیم، موضوعی که بارها از سوی فعالان محیط‌زیست، گردشگران و حتی مسئولان گوشزد شده است.
فعالان محیط‌زیست بارها با طرح موضوع حساسیت این اکوسیستم ارزشمند و حفاظت‌شده خواستار ایجاد محدودیت‌هایی در بهره‌برداری و پذیرش گردشگر در این منطقه شده‌اند و این در حالی است که متولیان امر گویی حساسیتی در این رابطه ندارند.
غفلت مسئولان از «گردشگری غیرحرفه‌ای» در دریاچه گهر
محسن تیزهوش کارشناس محیط‌زیست در گفتگو با خبرنگار مهر در این رابطه بابیان اینکه منطقه حفاظت‌شده اشترانکوه ذخیره‌گاه ژنتیکی بسیار ارزشمندی برای لرستان و زاگرس است به خاطر پوشش گیاهی و جانوری که دارد اظهار داشت: این در حالی است که این منطقه حفاظت‌شده طی سه تا چهار دهه اخیر آسیب‌های زیست‌محیطی زیادی را متحمل شده است.
وی بابیان اینکه یکی از این آسیب‌های زیست‌محیطی موضوع «گردشگری غیرحرفه‌ای» است عنوان کرد: متأسفانه در فصول مختلف به‌ویژه در هنگام زادآوری گیاهی و جانوری این منطقه شاهد تخریب‌های فراوانی است.
این کارشناس محیط‌زیست در ادامه سخنان خود بابیان اینکه متأسفانه موضوع گردشگری در دریاچه گهر سال‌های سال بوده که بین اداره کل محیط‌زیست لرستان و میراث فرهنگی پاس‌کاری می‌شود عنوان کرد: از یک‌سو میراث فرهنگی لرستان به دنبال رونق گردشگری در این منطقه حفاظت‌شده بوده و از طرف دیگر محیط‌زیست بحث حفاظت از این منطقه را پیش می‌کشد و این در حالی است که هم محیط‌زیست و هم میراث فرهنگی از موضوع «گردشگری غیرحرفه‌ای» در این منطقه غافل شده‌اند.
احداث سرویس‌های بهداشتی در نزدیکی گهر و خطر ورود فاضلاب به دریاچه
تیزهوش در ادامه سخنان خود با اشاره به تخریب طبیعت و همچنین انباشت زباله‌ها از سوی گردشگران در منطقه اشترانکوه بیان داشت: وجود این زباله‌ها موجب شده که محیط بانان مجبور شوند که آن‌ها را در محلی دپو کنند که همین امر نیز در تخریب خاک منطقه تأثیرگذار است.
وی بابیان اینکه گردشگری غیرحرفه‌ای و غیرمسئولانه موجب تخریب منطقه اشترانکوه شده است افزود: طی سال‌های اخیر از ورود گردشگران به کمک محیط بانان به این منطقه در فصل‌های حساس تا اواسط خردادماه تا حدودی جلوگیری شده اما موج عظیم گردشگر هزاران تخریب زیست‌محیطی را برای منطقه اشترانکوه به وجود آورده است.
این کارشناس محیط‌زیست در ادامه سخنان خود موضوع احداث سرویس‌های بهداشتی در کنار دریاچه گهر را یکی دیگر از عوامل تخریب در منطقه برشمرد و تصریح کرد: برای احداث این سرویس‌های بهداشتی هیچ‌گونه استانداردی رعایت نشده است.
تیزهوش با اشاره به اینکه این سرویس‌های بهداشتی در نزدیک دریاچه گهر احداث‌شده‌اند افزود: سیستم نگهداری مواد خام فاضلابی آسیب جدی به این دریاچه وارد می‌کند.
تغییر کاربری‌ها در منطقه حفاظت‌شده اشترانکوه
وی همچنین اجرای طرح جامع در منطقه اشترانکوه و ایجاد «تله‌کابین» را یکی دیگر از خطرات ایجاد تخریب در این منطقه عنوان کرد و گفت: موضوع ایجاد تله‌کابین در این منطقه به شکل جدی مطرح‌شده هرچند مسئولان اعلام کرده‌اند که احداث نمی‌شود اما تا جایی که من اطلاع دارم موضوع ایجاد تله‌کابین در این منطقه حفاظت‌شده جدی بوده و می‌تواند تخریب‌های جدیدی برای منطقه ایجاد کند.
ایجاد تله‌کابین در منطقه حفاظت‌شده اشترانکوه موجب تنش‌های زیستی برای جانوران منطقه نیز می‌شوداین کارشناس محیط‌زیست تصریح کرد: ایجاد تله‌کابین در منطقه حفاظت‌شده اشترانکوه موجب تنش‌های زیستی برای جانوران منطقه نیز می‌شود.
تیزهوش با تأکید بر اینکه هیچ‌کس مخالف رونق گردشگری نیست عنوان کرد: اما باید گردشگری حرفه‌ای و مسئولانه رونق گیرد و این در حالی است که ما شاهد گردشگری ناپایدار و مخرب در منطقه حفاظت‌شده اشترانکوه هستیم.
وی در ادامه سخنان خود تغییر کاربری‌های رخ‌داده در منطقه را یکی دیگر از معضلات زیست‌محیطی برای اشترانکوه عنوان کرد و گفت: چرا ما باید در منطقه حفاظت‌شده شاهد آبزی‌پروری، گسترش زمین‌های کشاورزی و ... باشیم.
جاده‌سازی به‌صورت چراغ خاموش در دل منطقه حفاظت‌شده
این کارشناس محیط‌زیست همچنین چرای دام‌ها و وجود انواع گله در منطقه حفاظت‌شده اشترانکوه را یکی دیگر از معضلات زیست‌محیطی در این منطقه عنوان کرد و گفت: همچنین سگ‌های گله موجب تنش برای موجودات این منطقه می‌شود.
تیزهوش یکی دیگر از معضلات زیست‌محیطی در منطقه اشترانکوه که طی دهه‌های اخیر موجب نگرانی فعالان محیط‌زیست شده را احداث جاده از سمت شهرستان الیگودرز به سمت دریاچه گهر عنوان کرد و گفت: متأسفانه امروز شاهد احداث جاده از سمت شهرستان الیگودرز و منطقه «خلیل خان» به سمت دریاچه گهر هستیم.
وی بابیان اینکه طی سال‌های اخیر به‌صورت چراغ خاموش شاهد احداث جاده از سمت الیگودرز هستیم گفت: طی این سال‌ها به‌صورت «یک متریک متر» شاهد احداث جاده از سمت الیگودرز به سمت دریاچه گهر بوده ایم.
۳۰ دقیقه تا نابودی گهر! 
این کارشناس محیط‌زیست بابیان اینکه با احداث این جاده امروز در مدت‌زمان ۲۰ تا ۳۰ دقیقه گردشگران به دریاچه کوچک گهر می‌رسند افزود: درواقع این جاده از الیگودرز به سمت دریاچه گهر را باید به‌عنوان «جاده‌ای به سمت تباهی منطقه اشترانکوه» نام‌گذاری کرد.
درواقع  این جاده، جاده‌ای به نام روستائیان و به کام سودجویانی بوده که اسباب تخریب ذخیره‌گاه‌های طبیعی و کم‌نظیری همچون اشترانکوه را رقم می‌زنندتیزهوش بابیان اینکه احداث این جاده از سمت الیگودرز به سمت دریاچه گهر در حالی صورت می‌گیرد که هیچ روستایی در این منطقه وجود ندارد تصریح کرد: درواقع  این جاده، جاده‌ای به نام روستائیان و به کام سودجویانی بوده که اسباب تخریب ذخیره‌گاه‌های طبیعی و کم‌نظیری همچون اشترانکوه را رقم می‌زنند.
وی بابیان اینکه این جاده فقط مانده که آسفالت شود بیان داشت: همه ما وظیفه‌داریم که از احداث این جاده جلوگیری کنیم و این در حالی است که هیچ‌گونه نظارتی در این زمینه از سوی متولیان صورت نمی‌گیرد.
نرمش مدیران مقابل تخریب‌های اشترانکوه
این کارشناس محیط‌زیست با تأکید بر اینکه متولیان محیط‌زیست در استان و در سازمان باید پاسخگو باشند گفت: در این رابطه باید از مدیران محیط‌زیست پرسید این‌همه نرمش در مقابل تهدیدهای گسترده که منابع زیستی ما را نشانه گرفته‌اند به چه دلیل بوده و چرا با حمایت نکردن از محیط بانان و انتخاب مدیران غیرمتخصص سبب بروز تنش‌های زیستی در این منطقه حفاظت‌شده می‌شوند.
تیزهوش تأکید کرد: تمام این مدیران در از بین رفتن مناطقی همچون اشترانکوه سهم داشته و باید پاسخگوی نسل امروز و نسل‌های آتی باشند چراکه با عملکرد خنثی خود اسباب بروز مالیات‌های سنگین زیستی همچون از بین رفتن منابع آب‌وخاک و تنوع زیستی را فراهم کرده‌اند.
وی بابیان اینکه امروز دیگر نمی‌توان در مقابل چنین اتفاقاتی سکوت کرد چراکه سکوت در مقابل از بین رفتن تنوع زیستی لرستان که قلب همیشه تپنده زاگرس بوده خیانتی آشکار به آیندگان است گفت: اشترانکوه و دریاچه گهر میراث مشترک تمام نسل‌ها بوده و باید در مقابل کوچک‌ترین تنش زیستی در آن شجاعانه ایستاد.
سخن قابل‌تأمل مدیرکل محیط‌زیست: جاده‌سازی را به‌شدت تکذیب می‌کنم! 
این کارشناس محیط‌زیست بیان داشت: مدیران و متولیان بهتر است شرایط بررسی و شناخت آسیب‌های جدید و جدی که به اشترانکوه ممکن است از طریق این جاده وارد شود را از طریق کارشناسان زیستگاه‌ها و متخصصین تنوع زیستی فراهم کرده تا بدین طریق از شدت تخریب‌ها کاسته شود چراکه هنوز هم می‌توان با راهبردهای مدیریتی از عمق آسیب‌ها کم کرد.
این سخنان در حالی مطرح می‌شود که مسئولان و متولیان استان در زمینه وضعیت دریاچه گهر اظهارات دیگری دارند.
در این میان مهرداد فتحی بیرانوند مدیرکل حفاظت از محیط‌زیست لرستان سخنانی قابل‌تأمل دارد و مدعی است که احداث جاده دسترسی به گهر از سمت شهرستان الیگودرز صحت ندارد و می‌گوید: من احداث این جاده را به‌شدت تکذیب می‌کنم.
احداث جاده دسترسی برای عشایر! 
وی در ادامه گفتگوی خود با خبرنگار مهر بابیان اینکه این جاده که هم‌اکنون تا منطقه «تا پله» احداث‌شده یک جاده دسترسی عشایری است ادامه داد: این جاده از ده‌ها سال گذشته احداث‌شده است.
مدیرکل حفاظت از محیط زیست لرستان در ادامه سخنان خود بابیان اینکه سال ۸۱ که در محیط‌زیست مشغول به کار بودم به خاطر جلوگیری از احداث این جاده دسترسی از مدیرکلی عزل شدم عنوان کرد: استاندار وقت، آن زمان می‌خواست که در این منطقه جاده دسترسی احداث کند.
فتحی بیرانوند بابیان اینکه ما به‌هیچ‌وجه اجازه احداث این جاده را نخواهیم داد گفت: تا زمانی که مدیرکل محیط‌زیست هستم جاده دسترسی به دریاچه گهر ساخته نخواهد شد.
وی با تأکید بر اینکه آن جاده که هم‌اکنون وجود دارد یک جاده دسترسی عشایری است بیان داشت: عشایر نیز صدها سال بوده که ساکن این منطقه هستند یک سری امکانات اولیه برای دسترسی می‌خواهند و منطقه اشترانکوه «چند سال بوده که به منطقه حفاظت‌شده تبدیل‌شده است».
با هماهنگی محیط‌زیست جاده دسترسی عشایر بهسازی می‌شود
مدیرکل محیط‌زیست لرستان بیان داشت: این جاده، یک جاده دسترسی عشایری بوده که در برخی مواقع به دلیل وقوع سیلاب که راه عشایر قطع‌شده بود با هماهنگی خود محیط‌زیست آن جاده دسترسی در نقاط بسیار کوتاهی بهسازی شده است.
فتحی بیرانوند خطاب به خبرنگار مهر تأکید کرد: جاده‌ای در این منطقه کشیده نشده و در آینده نیز کشیده نمی‌شود و خیال شما راحت باشد که تا زمانی که من هستم این جاده احداث نمی‌شود.
ایجاد ایست بازرسی در محل دریاچه گهر
همچنین معاون هماهنگی امور عمرانی استاندار لرستان در رابطه با برخی تخریب‌های انسانی در محیط‌زیست دریاچه گهر اشاره کرد و گفت: دریاچه گهر یک منطقه حفاظت‌شده برای عاشقان محیط‌زیست بوده تا به این دریاچه به‌عنوان موهبت الهی نگاه کنند نه اینکه نوشابه‌ها و مواد غذایی مضر را با خود آنجا برده و این مکان گردشگری را به زباله‌دان تبدیل کنند.
محمد اصلانی مدعی شد: اخیراً تصمیم گرفته‌شده هرکسی بخواهد به دریاچه گهر ورود پیدا کند ابتدا در ایست بازرسی مواد، تجهیزات و امکانات وی بازرسی‌شده تا از ورود موادی که ممکن است محیط‌زیست را تخریب کند به این منطقه جلوگیری شود.
معاون عمرانی استاندار لرستان بابیان اینکه رسانه‌ها باید در این زمینه ورود جدی داشته و فرهنگ‌سازی کنند ادامه داد: دریاچه گهر یک منطقه حفاظت‌شده است و افراد علاقه‌مند و دوستدار محیط‌زیست فقط باید برای دیدن جلوه‌های زیبای آن به این منطقه عزیمت کنند.
بنابراین گزارش مطابق برآوردهای صورت گرفته توان طبیعت‌گردی در منطقه دریاچه گهر سالانه تنها یک هزار و ۵۰۰نفر است و روزانه تعداد طبیعت گردان نباید از چند ده نفر تجاوز کند درحالی‌که این منطقه طی فصل گردشگری میزبان بیش از ۷۰ هزار گردشگر است و همین امر مدیریت این منطقه را با دشواری‌هایی مواجه کرده است.
 دریاچه گَهر در میان رشته‌کوه اشترانکوه در استان لرستان واقع است. این دریاچه در منطقه حفاظت‌شده اشترانکوه و بین بخش زز و ماهرو الیگودرز و بخش مرکزی دورود قرار دارد قرار دارد.
این دریاچه که به «نگین اشترانکوه» معروف است یکی از زیباترین دریاچه‌های طبیعی ایران به شمار می‌رود و با ارتفاع ۲۳۶۰ متر از سطح دریا در میان منطقه حفاظت‌شده اشترانکوه واقع‌شده است.

Sunday, July 3, 2016

گزارش تصویری طبیعت زیبای لرستان

گزارش تصویری؛
عکاس: محمد فرزان منش

عكس  8:2:18 1395/03/12
953-189-5 كد خبر
    
طبیعت زیبای لرستان

خبرگزاری ایسنا
خبرنگار:
انتهاي پیام